Venetus A (Marciana 454 = 822), folio 166, recto

previous	next
msA 165v	msA 166v

Iliad text (25 lines)

Iliad 13.101: Τρῶας ἐφ’ ἡμετέρας ,ἱέναι νέας. οἳ το πάρος περ

Iliad 13.102: φυζακινῇς ἐλάφοισιν ἐοίκεσαν. αἵ τε καθ’ ὕλην.

Commented on by msA 13.166r1

Iliad 13.103: θώων. πορδαλίων τε. λύκων τ’ ἤϊα πέλονται

Commented on by msAint 13.166r1, msA 13.166r2, msA 13.166r3, msA 13.166r4, msAext 13.166r1

Iliad 13.104: ἅυτως ἠλάσκουσαι ἀνάλκιδες. οὐδ’ ἐπι χάρμηι:

Iliad 13.105: ὡς Τρῶες τὸ πρίν γε μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν

Iliad 13.106: μίμνειν οὐκ ἐθέλεσκον ἐναντίον οὐδ’ ἠβαιόν

Iliad 13.107: νῦν δ’ἕκαθεν πόλιος, κοίλῃς ἐπὶ νηυσὶ μάχονται

Commented on by msAint 13.166r2, msA 13.166r5

Iliad 13.108: ἡγεμόνος κακότητι. μεθημοσύνῃσί τε λᾱῶν.

Iliad 13.109: οἳ κείνῳ ἐρίσαντες, ἀμυνέμεν. οὐκ ἐθέλουσι

Commented on by msAil 13.167r1

Iliad 13.110: νηῶν ὠκυπόρων. ἀλλὰ κτείνονται ἀν ἀυτάς:

Commented on by msAim 13.166r1

Iliad 13.111: ἀλλ’ εἰ δὴ καὶ πάμπαν ἐτήτυμον αἴτιός ἐστιν

Iliad 13.112: ἥρως Ἀτρείδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων .

Iliad 13.113: οὕνεκ’ ἀπητίμησε ποδώκεα Πηλείωνα .

Iliad 13.114: ἡμέας γ’ οὔ πως ἐστὶ μεθιέμεναι πολέμοιο:

Iliad 13.115: ἀλλ’ ἀκεώμεθα θᾶσσον: ἀκεσταί τοι φρένες ἐσθλῶν:

Commented on by msAint 13.166r3, msA 13.166r6, msA 13.166r7

Iliad 13.116: ὑμεῖς δ’ οὐκ ἔτι καλὰ μεθίετε θούριδος ἀλκῆς

Commented on by msAim 13.167r1

Iliad 13.117: πάντες ἄριστοι ἐόντες ἀνὰ στρατὸν: οὐδ’ ἂν ἔγωγε

Iliad 13.118: ἀνδρὶ μαχεσσαίμην ὅς τις πολέμοιο μεθείει

Commented on by msAim 13.166r2

Iliad 13.119: λυγρὸς ἐών. ὑμῖν δὲ νεμεσσῶμαι περὶ κῆρι:

Iliad 13.120: ὦ πέπονες. τάχα δή τι κακὸν ποιήσετε μεῖζον

Iliad 13.121: τῇδε μεθημοσύνῃ: ἂλλ’ ἐν φρεσὶ θέσθε ἕκαστος

Iliad 13.122: αἰδῶ. καὶ νέμεσιν. δὴ γὰρ μέγα νεῖκος ὄρωρεν:

Iliad 13.123: Ἕκτωρ δὴ παρὰ νηυσὶ βοὴν ἀγαθὸς πολεμίζει.

Iliad 13.124: καρτερός, ἔρρηξεν δὲ πύλας καὶ μακρὸν ὀχῆα:

Iliad 13.125: ὥς ῥα κελευτιόων γαιήοχος ὦρσεν Άχαιούς :

Other texts (13 passages)

Scholia group: msA

msA 13.166r1: φυζακινῆς ἐλάφοισιν: ὁμόιως ἀναγνωστέον τῶι εαρινῆς πᾶς δὲ ἐσχήμάτισμα δεδήλωτται ἐν τῶι περι παρωνύμων

Comments on 13.102

msA 13.166r2: θώων. παρδαλίων τε. ἀρισταρχος αρύνειτὸ θώων καὶ ἐπείσθη ἡ παράδοσις ὁ δε παμφιλος περισπᾶι ἐπεὶ τὰ εἰς ες ήγοντα δισυλλα ὀνόματα ἐπι ἐυθείας πληθυντικῆς ἔχει γενικὴν περισπωμενην δι ὃ καὶ τὸ τρώων καὶ δμώων καὶ παίδων ἀνεγίνωσκε ρισπῶν ἔτι δε καὶ τὸ πάντων καὶ λάων καὶ τινῶν περι ὧν λόγον ἔδωκαν καὶ οἱ προ ἡμων καὶ ἡμεις

Comments on 13.103

msA 13.166r3: θώων οἱ θῶες ζωα αλκιμα καὶ ευκινητα ἔδιοι δὲ παραπλήσια ὑιαίνηι. τὸ δε θώων ενιοι περισπῶσιν ἵν’ ὁμοτονῆι το θηρῶν καὶ κυνῶν οὕτως δὲ καὶ ἀρίσταρχος ροφέρεσθαι, διοκλῆς αὶ ὁ θρᾶξ διονύσιος ὡς βαρύνοντα τὴν λέξιν: κασιος δε ἀπολογούμενος ὑπερ τῆς βαρυτονὴσεως φασὶν ὅτι τὰ μονοσύλλαβα ὅταν μὲν ἐχει τὴν πληθυντικὴν ἐπι τῆς τελευταίας συλλαβῆς μετασυμφώνου λεγομένην. πάντως βαρυτονουμενης οἷον τρῶες μᾶες θῶες λᾶες: ἀντίκειται δὲ αὐτῶι τὸ παιδων καὶ πάντων: χαῖρις ε φησιν οὐκ εἶναι ἐν δισυλλάβοις ἀναλογίαν

Comments on 13.103

msA 13.166r4: λύκωντ’ ἤϊα πέλονται ἤϊα βρώματα οὐ τὰ ἐν οίκω δὲ ἐσθι. μενα ἀλλα τὰ ἐν ὁδῶι καὶ πλῶι δεῦτε φίλοι ἤϊα φερώμεθα σιμωνίδης . καὶ τὰ ἄχυρα δὲ ἤϊα λέγεται ὡς δ’ ἄνεμος ζαὴς ἠΐωνθη μῶνα τινάξει άχα δὲ τὰ φερόμενα παρα τὸ ϊέναι: γενηθέντος δὲ γάρ άνέμου δεῦρο κακεῖ σε φέρεται

Comments on 13.103

msA 13.166r5: νυν δ’ ἕκαθεν πόλιος: Ἡρακλέων ξιοῖ οτίζειν πόλιος ἵνα φησὶν ἐμφαίνηι τοιοῦτό τι: τί δὲ λέγω πόλιος ἐπανταῖς γάρ ἤδη ταῖς ναυσὶ μάλονται ἵκανὸν μέντοι βραχὺ διαστέλλειν

Comments on 13.107